На 30-ти мај, ширум светот се одбележува и празнува Светскиот ден на мултиплата склероза, а целта е да се покрене јавната свест за ова заболување за да се обезбеди подобра терапија, навремена и точна дијагноза, со цел пациентите со МС да имаат подобар квалитет на живот. По тој повод, здружението „Гласно за МС“ вчера во Битола преку марш по Широк Сокак се обидоа да ја подигнат свеста за предрасудите кои постојат кон лицата со МС. По тој повод, поразговаравме со претседателката на ова здружение, Сања Поповска, која се бори со оваа болест. Таа вели дека се соочуваат со предрасуди, осудувања, со губење на работното место покрај животните искушенија предизвикани од оваа болест. Таа напиша две книги, ја отвори душата во „Девојката со портокалова марама“, а потоа и во „Портокаловата марама“, а во план е и нова книга.
Читај бе: 30-ти мај е ден посветен на лицата со МС. Вашето здружение го одбележа овој ден, која е пораката која ја испраќате?
Сања: Со нашето здружение го одбележавме светскиот ден на лицата со мултипна склероза под слоганот „Не сте сами”. Пред сé, нашата цел е да ја кренеме свеста на луѓето за оваа автоимуна болест, но и кај луѓето кои се носат со истата. За да ја достигнеме таа цел, најпрво треба да се прифатиме самите себе, да ја прифатиме новата верзија од себе и да научиме да живееме со тоа. А потоа, остатокот од светот да го запознаеме со нашата новонастаната ситуација и како се бориме со истата. Со што се соочуваме и што би требало да направиме за полесно да се справиме со нашата борба.
Читај бе: Сања, кажи ни кога ја доби оваа дијагноза и какви се животните предизвици оттогаш за тебе?
Сања: Првиот симптом го добив во 2019 година со губење на видот. Истите тие релапси продолжија секоја година како и оваа година. Морам да кажам дека во релапс го одбележав и светскиот ден на лицата со мултипна склероза и тоа не ме спречи да излезам на марш и гласно да зборувам за мојата/нашата борба. Посакувам да може секој да размислува така. Мојот предизвик е да ја држам здрава мојата психа пред сé, за да можам да живеам. Не дека не запаѓам во моменти на слабост и помислувам на најстрашните сценарија но, мојот сопруг и моите двајца синови го одржуваат мојот баланс на правилен чекор. Вусшност, јас сум една многу среќна личност со многу пријатели кои се тука во секое време и нивната љубов и поддршка не дозволува да западнам во лоши мисли и негативни денови. Тоа е сé што ни треба на сите. Љубов, поддршка, трпение. Зошто? Затоа што не сме сите исти. Анксиозноста, депресијата си доаѓаат заедно со болеста. А луѓето сме со различен карактер кој посилен, кој послаб.
Читај бе: Кој е најголемиот предизвик кој ти го приредува Мултипла склерозата?
Сања: Најголемиот предизвик кој ми го приреди МС е да си зацртам во главата дека можеби баш јас сум Избраната која ја има мисијата да ја води оваа битка, за себе и за сите кои се носат со оваа дијагноза. И со силна волја и позитивна енергија можеби и ќе успеам.
Читај бе: Со кои проблеми најчесто се соочуваат лицата со МС? Што е она што најмногу им е потребно?
Сања: Лицата со МС се соочуваат со најразлични проблеми и предизвици. Има најразлични симптоми, подмолни и прогресивни. Сé што е фатено на време може и да се забави или да се спречи од понатамошно ширење. Се соочуваме со натприроден умор кој здравите луѓе не можат да го разберат. Даваш натприродни сили, а во себе се молиш да не исклучиш за батерија. За време на релапс, можеш да изгубиш рамнотежа, па да изгледаш како да имаш испиено едно буре алкохол. И да изгледаш како пијаница пред другите. Изгледаме и како наркомани при тресење на раце и тело. Неконтролирано. И почнуваат предрасудите без да се знае вистинската причина. Се соочуваме со предрасуди, осудувања, неразумност. Се соочуваме со губење на работно место, иако се трудиме повеќе и од здравиот работник.
Читај бе: Твоите емоции ги пренесе на хартија, поточно во твоите две книги „Портокаловата марама“ и „Девојката со портокалова марама“. Како се случи првата, а потоа и втората книга? Каков ефект имаа тие врз оние кои ја читаа, имаш ли повратни реакции?
Сања: Идејата за првата книга се роди во клиниката за неврологија во Скопје, откако преку роман сакав да и дадам утеха на мојата пријателка со која ја делевме болничката соба. А можеби сакав да си дадам и себеси, гледајќи и градејќи се преку Ања. Импресиите, пораките, од читателите ме мотивираа да го напишам и продолжението на истата. Бев жедна да ја продолжам борбата на Ања, баш како што сакам да им покажам на сите дека треба да се борат. Како што и јас се борам. Бидејќи, сите имаме некој, за кој вреди да се бориме.
Читај бе: Дали можеби подготвуваш или планираш нова книга?
Сања: Да. Планирам и нова книга. Приказната за Ања ја завршив. Но, сигурно ќе има нешто ново дали за истата болест или можеби нешто ново не знам, но тоа сигурно ќе биде нешто за кое ќе добијам страшна инспирација која ќе сакам да ја префрлам на белиот лист.
Читај бе: Дали јавноста доволно знае за Мултипла склерозата? Потребно ли е да се подигне свеста на уште повисоко ниво? Кој е твојот апел?
Сања: Не, јавноста не е доволно информирана за МС. Треба свесноста да се подигне на највисоко ниво, треба да сме гласни со настани, да не се плашиме и криеме, никој нема да ни помогне ако не си помогнеме ние самите. Сакам јавно да упатам апел до борците со МС да се приклучат кон нашето здружение и заеднички да се бориме за нашите права.