Годинава, во октомври еден од стожерните просветители во македонската книжевност, игуменот Кирил Пејчиновиќ –Тетоец беше канонизиран за светител.
Неговата љубов кон Христа ја докажа со својот начин на живот преку неговите ракописи кои не се само беседи за здрав земски живот, туку и проповеди за како човекот да ја сочува чистотата во животот.
Ракопис „Слово за празниците“ е уникатно дело на Пејчиновиќ, напишано на тетовски говор, всушност претставува беседа како треба христијаните правилно да ги празнуваат празниците.
Зимата е исполнета со празници, куќни слави, имендени.
Во меѓувреме, во тек е божикниот пост, кој има благодатна дејност, не само да го исчисти телото од тешка храна, туку и душата од лоши мисли.
На 7-ми јануари сиот православен свет го празнува раѓањето на Господ Исус Христос.
Благодарение на капитализмот и западниот пропаганден консумеризам, човекот секој миг е сѐ подалеку од својата суштина. За разлика од минатото, сега на социјалните мрежи гледаме извонредни божикни декорации, полни трпези, но најмногу недостига споделување, љубов. Попоусто е сѐ, ако едно четиричлено или шестчлено семејство не може да се собере на празничната трпеза и да се радуваат во семејното дружење.
„Ако сакаш да ти се фати што го служиш, што го молиш, слушај да ти кажем како да чиниш. Спроти ден отиди у црква, узми свеќа, темјан и масло за кандилата, запали и помоли му се Богу со молитвата от светецот што го служиш, со негоата молитва да ти прости. Ама ти да простиш свакому кои што ти досади, иди прости се со него, зере и Бог не ти проштаа; ако служиш светца, – и светецот нема што да чинит от када имаш лошо срдце. И опрости се и помоли се за себе и за него, пак дојди дома, помисли имаш ли некој преател или непреател, има ли некои хапс, има ли неко болен, има ли некои гол, има ли некои гладен, и иди види га, отнеси му или заире, или дрва, или штогод, и речи му: „На ти брате за утрешен, или денешен, за негоо имја“. И вечерта седни вечерај мирно, не пој песни раскошни, не седи до полноќ, легни порано стани порано, узми просфора и свеќа, иди у црква на славословие и на божественаја служба, сиреч на литурѓија, и дури седиш у црква не мисли за на дрва, за дома или за трговина, баш и некоја наволја ако имаш, пак да не мислиш и за њу, токо оставија на Господа, и Господ похубаво ќе ти ја расправи от тебе, ти ништо не можеш без Бога. Пак у јутру ашче излезеш от црква, сиромаси просјаци што са пред црковна врата дади им по нешто мало на свакого милостиња, ќи Бог и тебе да те помилува, зашто така вели Христос: „Кој дава ним, мене дава, и ја ќе му вратим отвише и на овој свет и на второ пришествие мое во царство небесное.“
