30 мај се одбележува како Светски ден на мултипла склероза, болест од која страдаат над 2,5 милиони луѓе ширум светот. Тоа е недвродегенеративно заболување и автоимуна болест која првенствено ја напаѓа белата маса на централниот нервен систем. Повеќето пациенти се дијагностицирани помеѓу 25 и 31 година, а околу два пати повеќе од дијагностицираните лица се од женски пол. Токму на тој ден, битолчанката Анета Бошевска која ја има оваа болест, ќе ја има својата трета по ред самостојна изложба на слики, во организација на Здружението за наука, култура и литература „Златно Перо“ која ќе се одржи во Магазата со почеток од 19 часот. Анета, и покрај тоа што болеста го отежнува нејзиниот живот, таа е упорна и не се откажува од сликањето и покрај МС успешно твори и создава уметнички дела. Средствата од продадените слики ќе бидат употребени за нејзинотo лекување. Изложбата со наслов „Желба“ е посветена на нејзината мајка која ја имаше истата болест. Анета за Читај бе ни ја отвори душата и ни раскажа за изложбата, процесот на сликање, но и тешкотиите во животот кои ги носи Мултипла склерозата.

280717908 892754495456243 2770782978449466624 n

Читај бе: Најнапред кажи ни нешто за твојата изложба…

Анета: За да се стигне до оваа изложба требаше најнапред големо трпение. Чекорев по многу трнлив пат, исплакав солзи, ке потечат и денеска, зашто некои спомени по тој пат остануваат доживотно. Никогаш не сум помислувала на ваква изложба, но Бог сé прави со причина, како што направил да имам едно искушение во животот по име МУЛТИПЛЕКС СКЛЕРОЗА. Последните две години, кога имав промена на лек, кога постоеше и постои сé уште некоја пандемија, наречена Ковид, корона имиња, презимиња, сé со себе носи и носеше, мораше добро да се заштитам и пазам, а тоа знаеме сите дека е невозможно. Иако останав затворена дома, строго се придржував на препораките од докторите – дојде и таа. Но, искрено јас не се исплашив, само помислив, треба и ова да се издржи. За среќа, поминав лесно, тоа се знае колку лесно може човек со дијагноза МС и ковид да биде лесно. Силите исти како предходно и денеска ги немам, но жива сум. Двете години во самоизолација, ги минував во рака со четки, бои, платна …….. Го правев тоа и предходно, но сега бев поактивна, зошто тешко е да останеш сам. Кога минатата година имаше најава за оваа ИЗЛОЖБА по име ЖЕЛБА, желбата стана уште поголема да се бои во портокалова боја, да се зачекори, да се подигне свеста кај народот, да се одбележи Светскиот ден на МС, да се стигне до здружение. Тоа ме направи среќна, а кога има Љубов кон нештото, сé може и невозможното. Цртав деноноќно, ПОРТОКАЛОВО еден месец. Некогашната соба на страв, тоа страв од жал, почнуваше да станува преполна со слики и цветови во портокалова боја. Денеска после година дена ,три соби се во портокалова боја. Поддршката моја, од првата година на самата дијагноза, ја давав, тоа го правев јавно, во тоа време не успеав и таа борба беше пострашна, зашто со истата долги години се бореше мојата МАЈКА. Кога станува збор за МАЈКА, која за мене никогаш не умре и денеска е со мене, ако можела таа, почнав да се прашувам: ЗОШТО НЕ И ЈАС. Таа е денеска мој пример, како човек треба да се бориии, како треба и покрај тешката борба да се биде и добар родител и две деца да ги поведеш без разлика што не чекориш на правилен пат.

Читај бе: Колку слики ќе бидат дел од оваа изложба, во која техника се цртани и кој е мотивот?

Анета: На 30 мај во 19 часот во Магаза ке се исполни една моја долго очекувана ЖЕЛБА, ќе бидат изложени сите мои дела, изложбата ќе и ја посветам на мојата МАЈКА. Ќе ѝ кажам Благодарам. Бројка на дела сé уште не знам точна, затоа што сé уште сум со бои, дел од сликите се во ателје каде се врамуваат, сликите постоеја од ланска година, уште цртав, но сето тоа беше тргни па застани од причини што си ги носи самата дијагноза, често завршував на клиника. Но нити таму не го оставав моливот и блокот, тоа го знаат добро и пациентите и медицинските лица. Сликите ми се повеќето апстракција, таму се пронајдов, тоа ме смирува, така се лекувам психички. Кога немам бои, тогаш се молитвите и ги правам црно-белите слики, повеќето се религиозни. Небитно што не се продаваа среќна сум кога поклонувам, имам повеќе поклонето отколку продадено, среќна сум кога ѕидовите во домовите имаат мое ДЕЛО, таа е мојата ЉУБОВ, ПРЕКУ ДЕЛАТА ЈА ПРИМААТ ЉУБОВТА.

Читај бе: Анета, кажи нешто повеќе за твојата борба со Мултипла склерозата…со какви предизвици е исполнето твоето секојдневие?

Анета: Искрено, како и со сé друго што минуваме во животот, така и со оваа драга МС, зборувам за потешкотии во животот ,колку повеќе им даваме значење ,колку повеќе мислиме што понатаму или како утре? Толку повеќе ја храниме и нормално, тешко ќе биде секое наредно утре.  Дијагнозата за мене е добро позната од пред некои четириесет години и пак ќе кажам потешко ми беше тогаш, да ја гледам нејзината борба зашто таа последните девет години ги мина во постела, а тоа секое дете би го паднало психички. Не сум имала детство како другите деца. Како растев, сé повеќе станував свесна, нон-стоп живеев со некој страв. Денеска кога јас ја имам, стравот исчезна. Зошто? Почетокот беше многу тежок, тоа само после година дена од смртта на мајка, доктор да ти соопшти : Ништо сташно, потврдена дијагноза, на таа што се сомневаше еден невролог, единствен овде сега БЛАГОДАРАМ ДР.АЛЕКСАНДАР БОГОЕВСКИ, зашто јас претходно четири години додека да стигнам до таа врата, бев лекувана од сé можно и неможно, давани беа лекови за други дијагнози. Но, еве низ моето лекување од депресија во Скопје, низ моето ја губам мајката, истовремено сум ја имала и јас. Искрено тешко тргнав и бев непослушна пациентка, од причина што не сакав да слушам каде ме испраќате. Зошто повторно низ исто оделение, можеби и ист кревет. Д-р. Бојковски тогаш ми соопшти по некои две недели испитувања во клиника: Ништо страшно, потврдена дијагноза, бори се депресијата ти е пострашна. Зашто веќе пиев антидепресиви. Не. Се очекував, МС НЕ…. Како ништо посебно? Таму на тоа место во тој ден, миг се сруши сé. Добро кажував ,АКО, ама како сега на сестра, на татко, на баба која ме израснала и после смртта на своето чедо, се борелаа да остане силна заради мене, КАКО КЕ ИМ КАЖАМ. ДЕЦАТА,ЗАРЕМ И МОИТЕ ДЕЦА? Не траеше долго, некои два, три месеци, така останував во постела и нон стоп два пати на ден доаѓаше брза помош, тогаш беа страшни паничните напади. Но моите деца беа мали, не можат да разберат што сум легнала, си го бараат своето. Станав, нормално, му се јаде, му треба помош во учењето и во сé. Еве ги сега пак нејзините зборови: ЗНААМ ДЕКА НИКОГАШ НЕМА ДА МЕ ИЗЛАЖЕШ, ДЕКА НЕМА ДА МЕ УСРАМИШ, ДЕКА ЌЕ БИДЕШ ДЕТЕ ЗА ПРИМЕР, АКО ИМАШ БОЛНА МАЈКА.

Читај бе: Дали сликањето ти помага во твојата состојба, но и колку МС ти го отежнува сликањето? Каква е заинтересираноста кај луѓето да ги купат твоите слики, а воедно со тоа и да ти помогнат во борбата…

Анета: Искрено да се живее со МС, да се постигнат сите обврски околу децата и сликање и сé е многу тешко. Нормално тука спаѓа да се биде и добра сопруга. Тешко е да се набавуваат сите бои, треба и простор за тоа, веќе денеска се поголеми платна, во овие две години, повторно ќе ја спомнам пандемијата си го направи своето. Свесна за сé, на кого му дошло до купување слики. Немав продажба на слики. Со тоа не можеш нормално да набавиш нов материјал, но јас не се откажав, нити некогаш планирам да се откажам.

Читај бе: Како може да се олесни животот на луѓето со МС…еден апел…

Анета: Јас секогаш апел имам еден: ВЕРАТА ,НЕМОЈТЕ НИКОГАШ ДА ПРЕСТАНЕТЕ ДА ВЕРУВАТЕ, кога помислив дека сум сама, НЕ БЕВ. БОГ ми испраќаше нови души и баш души што можт да разберат, кога помислив дека сум НАЈСИРОМАШНА станав НАЈБОГАТА, никогаш ова не го кажувам за пари, парите не се богатството. ДУШАТА, каква е душата. Духовниот мир за мене е најголемо богатство. Тоа го постигнав со духовник, со пости, исповеди, најбитно, простете им на сите што ве повредиле. Не прекинувајте да се молите. Молитвата помага кај оваа дијагноза. Подавајте раце, ширете ЉУБОВ. Тргнете сé што ви носи негативна енергија, предмети, луѓе, макар биле и најблиски, ако сакале да помогнат најпрво немало да ви СУДАТ. Подршката не е секогаш во финансиски средства, подршката за нас се убави зборови , убави дела и престанете да не осудувате.

Претплатете се за новости

You May Also Like

Семејството ја испиша од факултет, таа се врати и заврши со 9,80 просек – Сонита Фејзовска од Битола руши табуа за жената Ромка

Никогаш не се откажувајте од својот сон иако не ви дозволуваат да…

Џуџестиот раст не е недостаток и проблем за да работиш или учиш некоја професија – интервју со 15-годишниот Никола Попчановски од Битола

15-годишниот Никола Попчановски од Битола е момчето со џуџест раст кое не…

Животниот сон му стана реалност – интервју со битолчанецот Филип Тодоровски, пилот-капетан во Wizz Air

Битола можеби нема аеродром (патнички), но има КАПЕТАН. Кога нареден пат ќе…

Патот до успехот на битолчанецот Антонио Гурабиевски – од физиотерапевт во Романија и Македонија до сопствен бизнис во Америка

Антонио Гурабиевски е 26-годишен битолчанец, кој студенските денови ги помина во Романија…