Манастирот „Свети Ѓорѓи“ се наоѓа во близина на селото Велушина, западно од Битола, и претставува значајно духовно и културно светилиште во Пелагонија. Сместен на тивко возвишение, опкружен со бујна природа и стари дабови дрвја, овој манастир е место на молитва и духовен мир.
Изграден во 1839 година, манастирот е посветен на Свети Георгиј – великомаченик и заштитник, чие дело и живот оставиле длабока трага во христијанството. Црквата во рамките на манастирот е трикорабна градба со убав иконопис, кој го завршил зографот Јован во 1848 година.
Секоја година, на 6 мај, во манастирот свечено се одбележува празникот Ѓурѓовден – денот посветен на Свети Георгиј. Овој ден се смета за симболичен почеток на пролетта, време кога природата се буди, полето се благословува. Голем број верници од Битола и пошироко доаѓаат во манастирот со своите семејства за да запалат свеќа, да се помолат и да присуствуваат на литургијата и народниот собир.
Во близина на манастирот се наоѓа и извор на света вода, за кој се верува дека има исцелителна моќ, а посетителите често носат вода со себе како благослов.
Иако во 2022 година манастирот претрпе оштетувања од земјотреси, тој останува живо сведоштво за вербата, традицијата и духовната сила на народот.
Светиот великомаченик Георгиј
Овој славен и победоносен светител беше роден во Кападокија од богати и благочестиви родители. Татко му пострада за Христа, а мајка му се пресели во Палестина. Кога порасна, Георгиј отиде во војска и во својата дваесетта година го стекна чинот трибун и како таков служеше при царот Диоклецијан. Кога овој цар започна страшно гонење на христијаните, Георгиј истапи пред него и одважно исповеда дека е христијанин. Царот го фрли во затвор, па нареди нозете да му ги стават во клада, а на градите да му положат тежок камен. Потоа нареди да го врзат на тркало под кое имаше штици со големи клинци и така го вртеа додека целото тело не му се направи една голема рана. По ова го закопа во ров, така што надвор од земјата му беше само главата и го остави во ровот три дена и три ноќи. Потоа со помош на некој магионичар му даде да испие смртоносен отров. Меѓутоа, при сите овие маки, Георгиј непрестајно Го молеше Бога и Бог веднаш го исцелуваше и на големо одушевување на народот, го спасуваше Својот маченик од смртта. Кога светиот Георгиј воскресна и еден мртовец, тогаш многумина ја примија верата во Христа. Меѓу овие беше и царевата жена Александра и главниот жрец Атанасиј, земјоделецот Гликериј, и Валериј, Донат и Терин. Најпосле, царот ги осуди Георгиј и својата жена Александра на смрт со меч. Блажената Александра издивна на губилиштето пред да ја убијат, а свети Георгиј го убија во 303 година. Безбројни се чудата што се јавија на неговиот гроб. Многубројни се и неговите јавувања во сон и на јаве на многумина коишто го спомнуваат и ја бараат неговата помош до денешен ден. Сиот разгорен од љубов кон Господ Христос, Свети Георгиј без тешкотии остави сè заради својата љубов: чин, богатство, царски почести, пријатели и сиот свет. За оваа љубов Господ го награди со венец на невенлива слава на небото и на земјата и со живот вечен во Своето Царство. И го дарува со сила и власт да им помага на оние што го слават и призиваат неговото име во бедите и неволјите.
