Една од најстарите животни мудрости, често спомната во различни култури и филозофии, е дека внатрешната празнина честопати е маскирана со надворешна самодоверба и прекумерна суета. Изреката „никој не е толку празен како тој што е полн со себе“ длабоко ја отсликува оваа идеја. Луѓето кои се „полни со себе“, или кои се однесуваат како да се супериорни, всушност често кријат внатрешен недостаток на значење, самодоверба или свесност за сопствените недостатоци.
Што значи да се биде „полн со себе“?
Да се биде „полн со себе“ значи да се биде преокупиран со себе, со своите потреби, желби, достигнувања и имиџ во очите на другите. Таквата личност може да изгледа дека има висока самодоверба, но тоа често не е случај. Луѓето полни со себе често чувствуваат потреба постојано да ја докажуваат својата вредност, да бараат внимание и восхит, бидејќи се чувствуваат несигурно или празно внатре. Нивната „полност“ е всушност маска која го крие стравот да не се доволно добри, способни или сакани.
Внатрешна празнина и самодоверба
Внатрешната празнина не се однесува само на отсуство на материјални работи или социјални достигнувања, туку на недостаток на духовно и емоционално исполнување. Личноста која е навистина уверена во себе не чувствува потреба постојано да ја докажува својата вредност на другите. Таа зрачи со тивка самодоверба, која доаѓа од внатрешниот мир и задоволството од сопствениот живот. Од друга страна, личноста која е „полна со себе“ се потпира на надворешни фактори, како што се пофалби, материјално богатство или појава на успех, за да се чувствува вредна.
Како суетата доведува до осаменост?
Парадоксално, луѓето кои се опседнати со себе често завршуваат сами, бидејќи нивната суета и потреба за постојано восхитување ги отуѓуваат другите. Оние кои се „полни со себе“ имаат тешкотија да воспостават длабоки врски со другите, затоа што се премногу навлезени во себе за навистина да слушаат и да ги разберат туѓите потреби. На крајот, оваа изолација ги води во уште поголема внатрешна празнина.
Скромноста како доблест
Скромноста е спротивност на суетата. Скромниот човек не чувствува потреба да се докажува, туку ги цени тивките квалитети како што се добрината, емпатијата и искреноста. Скромноста е знак на внатрешна сила и стабилност, бидејќи доаѓа од свесноста за сопствените вредности, без потреба постојано да му ги покажува на светот. Понизните луѓе често се богати одвнатре – тие се полни со љубов, мудрост и сочувство, а токму овие доблести ги прават исполнети.
Изреката „никој не е празен како тој што е полн со себе“ нè потсетува дека вистинската вредност не доаѓа од она што му го покажуваме на светот, туку од она што го носиме внатре. Скромноста и внатрешниот мир се многу поважни од надворешното препознавање и слава. Исполнетите луѓе не се нужно полни со себе – тие се полни со љубов, мудрост и сочувство, што е најскапоцениот облик на богатство што можеме да го имаме.