Барајте страсни, силни, среќни луѓе. Тие се како ѕвезди – додека не ја кренете главата, не можете да ги видите. И кога ќе ги потонете очите во ѕвезденото небо, сфаќате дека ги има безброј.
Барајте ги своите луѓе. И за нив е тешко. И тие имаат црни денови, грешки и падови. Но, тие се подготвени да поминат низ страв, да влијаат на текот на работите, да го диктираат темпото на живот. Во нешто се подобри, во нешто полоши. Не завидуваат и не се жалат. Тие со благодарност ги очекуваат подароците на судбината и се сакаат себеси, бидејќи среќата им се насмевнува.
Барајте верни и чесни луѓе, кои нема да кријат злоба и солзи зад лицемерието и лажната насмевка. Го кажуваат тоа што го мислат. Некогаш е непријатно, некогаш е директно во срцето. Но затоа е фер. Не од злоба, туку од љубов.
Барајте ги оние кои искрено се радуваат, се смеат гласно и слободно, мелодично и заразно. Оние кои не се кријат и не се срамат од својата радост.
Барајте ги оние што можете да ги сакате засекогаш. Побарајте ги оние кои стојат и ја чекаат вашата љубов. Со кој ќе поврзете две езера и ќе добиете море. Барајте луѓе кои се полни со живот. Барајте гласни луѓе, со брчки од смеење.
Побарајте ги во паркот и на сцената, тажни и среќни, мали и големи. Малку се како деца, низ животот минуваат со верба во добро, но гледаат се, и црно и бело, само што живеат за жолтото, црвеното, синото… Барајте ги.
Само треба да ја кренете главата…
