„Зависта е илјада пати полоша од гладот, бидејќи тоа е духовна глад“ – Мигел де Унамуно
Веројатно не еднаш сте наишле на ситуација кога блескате од среќа и сакате да го споделите тоа чувство со целиот свет, а како одговор – само поглед полн со прекор и неодобрување. Зошто вашата внатрешна светлина е толку досадна за луѓето кои живеат во темнина?
Навистина, тоа се случува постојано. Во нашиот живот има луѓе кои буквално се исполнети со светлина и осветлуваат сé околу себе, а негативните нé заслепуваат со својата токсичност. Највпечатливо е што оние „токсичните“ се појавуваат токму во моментот кога сме среќни и сакаме да го „прегрнеме целиот свет“ и да ја споделиме нашата радост со сите.
Вистинските пријатели не се само оние кои ве поддржуваат во тешки моменти, туку и оние кои споделуваат радост и среќа со вас.
Светлината и темнината се дел од човечката природа. Некој има светлина во душата, некој има темнина, односно завист и гнев. Проблемот е што мораме да комуницираме со овие „носители на темнината“, а за жал тие ни ја трујат „светлината“.
Факт е дека некои луѓе треба да ви ја одземат светлината за да се чувствуваат подобро. Навистина, во нивните души живее само зло и наместо крв, низ нивните вени тече завист.
Како печурки кои наизглед можат да се јадат, но всушност се опасни по живот. Истото се случува и со овие зли луѓе: тие влегуваат во нашите животи, ја стекнуваат нашата доверба, се колнат на вечна љубов и пријателство, но всушност сакаат само едно – да трујат. Не сакаат да блескаме толку, ги нервира нашата радост и отвореност.
Но, ако човек не е во состојба да ја сподели нашата среќа, тогаш што правиме покрај него? И колку подолго останувате со токсични луѓе, толку е потешко да се вратите во поранешната состојба.
„Ако смеата е заразна – ајде да создадеме епидемија“.
Кога имаме радост во нашите срца, брзаме да ја споделиме со оние што добро ги познаваме. Ова е апсолутно нормална реакција: сакаме да им кажеме на другите дека ја најдовме – нашата мала среќа на Земјата.
Секој го прави тоа на свој начин. Некој пишува објава на социјална мрежа, некој се јавува, други пишуваат поезија… Има многу начини, но суштината е иста …
Во такви моменти нема ништо полошо од наидување на незадоволни и завидливи погледи. Изразот на лицето (или интонацијата) на соговорникот ни е доволен да разбереме: нашата радост некому стегнала грло.
Очекуваме насмевка за возврат, радосна смеа и ентузијазам: „Ох, тоа е фантастично! Честитки!“
Но, нашата светлина ја дочекува безнадежна темнина.
Ако ова се повтори со вашиот пријател или сакана личност – време е да размислите што всушност правите околу нив. Среќата е навистина заразна, но само за оние кои исто така светат одвнатре.
Кај „мрачните луѓе“ туѓата радост предизвикува непријатност и агресија. Само немој да мислиш дека сé е до тебе! Ништо лично! Нивната нездрава реакција е исклучиво поврзана со нивните повреди и комплекси.
Твојата светлина треба да свети и да го осветли овој свет со добрина и радост. И луѓето кои живеат во темнина не треба да се мешаат во тоа. Избришете ги и смело и продолжете да уживате во животот!
