Оче, благослови!
Си беше еден цар Игор, силен многу. Заповеда и ја собра сета земја своја и направија фурна голема за три години. Фурната имаше три врати. Кога сакаше да ја завали фурната, тогаш се случи бура многу голема, та фурната се исполни со вода. Ги собра сите двеста свои жреци и не знаеше што да прави.
И дојде тезвитенецот Илија и им рече на жреците: „Ако ја исушат вашите богови фурната и ако ја завалите, да ми ја пресечете главава. Ако ли пак мојот Господ ја исуши и ја завали, јас да ве заколам вас“. Тогаш царот и сите жреци истото го рекоа и дадоа збор. Се чудеа кај можело за еден ден да се исуши и да гори.
Илија го помоли Бога и пушти Господ оган од небеси и се запали и виваше. Тогаш Илијa ги закла сите жреци цареви.
Проклетата Велзавела царица виде дека Илија ќе ги увери сите, и го намачка лицето свое со смрдеа телесна, и дојде кај Илија. Кога ја виде Илија, побегна Дух Свети од него и стана како прост човек, и не знаеше кај да се скрие.
Таа сакаше да го убие. А тој побегна в пустина, и се сторија четириесет дена кога постана и седна да се почине. И виде зад себе дрво кај се ниша и му се стори дека е Велзавела. А тој избега и свика од срце:„Господи, прибери ја душава моја да не ја гледам Велзавела“. И отиде в пустина и остана пет месеци. И пак дојде Дух свети ко Илија. А Богу слава!
Апокрифите се јавуваат како специфичен средновековен книжевен вод, присутен во сите средновековни книжевности, како и кај сите Јужни Словени. Самиот збор апокриф има грчко потекло што значи: скриен, таен, обвиткан. За нивната суштина пишува нивниот одличен познавач Порфирев: „Кај сите стари народи имало тајни религиозни книги, чие потекло му се припишувало на Господа, или на познати луѓе од подлабоката старина. Тие се чуваа во храмовите во тајност и им беа достапни само на свештениците или на луѓето упатени во религиозните тајни.
Извор: Апокрифи, Вера Стојчевска Антиќ, ИК Табернакул, 1996
