Еден ангел му се обратил на човекот:
– Сакаш да ти го покажам животот?
„Сакам“, рече човекот.
Ангелот го подигнал над земјата и човекот го видел својот живот, а покрај своите, уште еден пар траги.
– Кој е до мене?
„Јас сум“, одговорил ангелот.
– Те следам цел живот.
„И зошто понекогаш има само една трага?
„А тоа се најтешките периоди од твојот живот“, одговорил ангелот.
– И што? Ме остави сам во најтешките моменти? Како можеше да ме оставиш тогаш? – човекот тажно праша.
„Не, тогаш те носев на раце“, тивко одговори ангелот.
„Бог се грижи за нас во нашите неволи, разговара со нас преку Своите Ангели и ни ги испраќа за да нè закрилуваат и да нè водат. Тие ги изгонуваат од нас малодушноста и слабоверието, нè поттикнуваат за молитва и за духовна бодрост и нè охрабруваат во борбите со искушенијата и со злото. Зборувавме за Ангелот пазител кого го добиваме при крштението и кој од Бога е задолжен да ни внушува добри помисли, да нè чува во послушание кон Црквата, да ни помага во исполнувањето на заповедите Божји. Неговата рака многупати нè запазува од разни зла, искушенија и опасности во животот, иако ние, можеби, често не сме ни свесни за тоа. Сепак, мислам дека сите ние сме забележале моменти во сопствените животи кога ангелската помош и интервенцијата одозгора била очигледна. Тоа е нашиот Ангел пазител, кој ни е доделен од Бога, за да биде покрај нас во животните премрежија. Не е случајно тоа што на секоја поголема богослужба Црквата поставила прозба за да ни се даде „Ангел на мирот, верен наставник, пазител на душите и телата наши“. Епископ Партениј, Игумен Бигорски
